روش جلوگیری از اکسیداسیون پلیمر

روش جلوگیری از اکسیداسیون پلیمر

فرسایش نقش مهمی در حوزه پلیمرها دارد , تفاوت بین پلیمرهای زیست تخریب پذیر و غیر تخریب پذیر خیلی مشخص نیست زیرا در نهایت تمامی پلیمرها در طبیعت از بین می روند , پلیمرها در برابر حملات ناشی از اکسیژن های اتمسفری , حساس هستند , تخریب پلیمری شامل کاهش خواص فیزیکی یک پلیمر مانند کاهش استحکام در اثر تغییر در ترکیبات شیمیایی آن ایجاد می شود , روش جلوگیری از اکسیداسیون پلیمر در نگهداری و افزایش عمر آن حائز اهمیت بوده و بر کیفیت و کارکرد آن نیز می افزاید .

راهکارهایی مؤثر برای جلوگیری از اکسایش پلیمر

استفاده از تثبیت کننده ها در فرآیند تولید پلیمر :

از جمله روش جلوگیری از اکسیداسیون پلیمر , استفاده از تثبیت کننده های پلیمر است , این تثبیت کننده ها دسته ای از مواد شیمیایی هستند که برای افزایش پایداری و حرارتی پلیمرها به آنها افزوده می شود , این مواد در شرایط دماهای بالا به کاهش سرعت فرآیند تجزیه حرارتی کمک می کنند , برخی از آنها به طور خاص برای حفاظت از پلیمرها در برابر اشعه vu خورشید طراحی شده اند که می توانند به جلوگیری از اکسایش ناشی از نور کمک کنند و تأثیر رطوبت بر تخریب پلیمرها را نیز کاهش می دهند .

افزودن آنتی اکسیدان ها :

با افزودن آنتی اکسیدان ها می توان پلیمرها را در برابر واکنش اکسیداسیون محافظت کرد , دو گرید مهم آنتی اکسیداسیون ها شامل آنتی اکسیداسیون های اولیه و ثانویه است .

• آنتی اکسیداسیون های اولیه با اختتام واکنش های رادیکالی به کاهش اکسیداسیون کمک می کنند مهم ترین اعضای این خانواده گروه های فنولیکی هستند .
• آنتی اکسیداسیون های ثانویه با تخریب پراکسیدها , نقش مهمی در حفاظت از پلیمر دارند مهم ترین آنتی اکسیداسیون های ثانویه , گروه های فسفیتی است .

کنترل دما و نور :

یکی دیگر از مؤثرترین روش جلوگیری از اکسیداسیون پلیمر , کنترل دما و نور است , دماهای بالا می توانند باعث تسریع واکنش های شیمیایی و اکسیداسیون پلیمرها شوند این افزایش دما باعث تجزیه مواد کاهش خواص مکانیکی و ظاهری پلیمر می شود بنابراین نگهداری پلیمرها در دمای بهینه و پایین به کاهش نرخ فرسایش و حفظ کیفیت آن کمک می کند و به دلیل اینکه اشعه uv خورشید به پلیمرها آسیب می زند و باعث ترک و تغییر رنگ آنها می شود نگهداری پلیمرها در مکان های تاریک و یا استفاده از پوشش های مقاوم می تواند به کاهش تأثیر نور بر روی آنها کمک کند .

اصلاح ساختار شیمیایی :

افزودن یا حذف برخی گروه های شیمیایی می تواند به بهبود پایداری پلیمر در برابر فرسایش کمک کند به عنوان مثال ایجاد کوپلیمرها از دو یا چند نوع پلیمر می تواند به بهبود خواص مکانیکی یا شیمیایی پلیمر کمک کند , برخی از کوپلیمرها مقاومت به اکسایش را افزایش می دهند , نکته دیگر در رابطه با اصلاح ساختار شیمیایی  پلیمر , تقویت ساختارهای بلوری آن است با افزایش درصد بلورینگی پلیمر می توان مقاومت آن را در برابر تخریب افزایش داد زیرا پلیمرهایی با کریستالیته بالا , دسترسی اکسیژن را محدود تر می کنند .